ELLA (ZIJ/HAAR & DIE/DIENS)
"Ik identificeer me denk ik het meest met de term demigirl. Voor mij houdt dat in dat ik me grotendeels vrouw voel, maar niet honderd procent. Ik begon dit zo’n twee jaar geleden uit te pluizen, maar als ik terugkijk op mijn kinder- en tienertijd zie ik dat ik altijd al een randje genderqueer had. Ik kan me de gendereuforie nog zo goed herinneren die ik voelde toen ik als 9-jarige de koning mocht spelen in een toneelstuk. Nu pas kan ik dat gevoel plaatsen.
Ik ben biromantisch en biseksueel, en ik vermoed dat ik op het aseksuele spectrum zit. De term die het meest op mijn ervaring aansluit is fraysexual. Dat houdt in dat ik seksuele gevoelens ervaar wanneer ik iemand net leer kennen, maar dat deze significant afnemen zodra er een romantische connectie wordt opgebouwd. Ik ben altijd al zo geweest, en het was niet altijd makkelijk. Partners die ik in het verleden heb gehad gaven mij de schuld, of zichzelf, terwijl het niemands schuld is. Gelukkig heb ik nu een hele lieve vriend met wie ik goed kan praten en die mij omarmt zoals ik ben.
Ik mag mezelf enorm gelukkig prijzen met mijn omgeving. Van queer zijn kijkt niemand op, dat voelt ontzettend veilig. Maar soms is een groep mensen, plek of (sub)cultuur nou eenmaal niet queer-vriendelijk. Mijn Japanse opa en oma heb ik bijvoorbeeld nooit verteld dat ik bi ben, op advies van mijn moeder. Als tiener vond ik dat alleen maar stom en wilde ik rebelleren. Nu vind ik het nog steeds stom, maar ook begrijp ik dat queer acceptance complex is. Mijn negentig jaar oude Japanse opa en oma proberen uit te leggen dat ik queer ben gaat niet zo veel uithalen. Niet dat er geen werk aan de winkel is, het moet alleen tactisch gebeuren. Dat is denk ik ook wat het zo lastig maakt.
Je kan niet aan mij zien dat ik (gender)queer ben, en dat is een privilege. En daarom vind ik het des te belangrijker om hardop over LHBTI gerelateerde problemen te praten. Ook om het stereotype te breken dat je er op een bepaalde manier uit moet zien om queer te zijn, want genderexpressie staat los van gender, en dat weet niet iedereen.
Ik denk dat een hoop weerstand voortkomt uit angst, angst voor nieuwigheid, angst voor het onbekende. Ik zou zeggen: laat mensen wennen aan het idee van queerheid, geef ze voorlichting, laat ze kennis maken met een queer persoon, ontkracht verkeerde assumpties. Dit is Allport’s contact hypothesis: contact tussen mensen met vooroordelen en mensen uit een gemarginaliseerde groep kan vooroordelen verminderen en tolerantie en acceptatie verhogen. Er is nog een lange weg te gaan, maar tot we zijn waar we willen zijn kunnen we de kleine stapjes en gelukjes vieren."
